زبان

تمام اعضاء بدن از طریق رگهای عصبی، عروق و عضله به یکدیگر متصلند. چنانچه خللی در عملکرد یکی از عضوها ایجاد گردد، تغییراتی در عملکرد، و ظاهر دیگر اعضاء به وجود می آید. تشخیص علائم بیماری از روی زبان یکی از راههای متداول در طب سنتی می باشد.

راه های دیگری نیز برای تشخیص بیماری ها وجود دارند. از جمله عنبیه شناسی، کف شناسی، تشخیص از روی گوش و آزمایش هایی کلینیکی و پارا کیلینیکی.

با ما می توانید عنبیه شناسی را آموزش ببینید کافیست به همکاران ما در فضای مجازی پیام دهید و در کانال های آموزشی ما عضو شوید.

چو عضوی به درد آورد روزگار   دگر عضو ها را نماند قرار

از این روی می توان کلیه بیماریهای مربوط به دستگاه گوارش، کبد چرب، درگیری کبد و طحال، بیماریهای مربوط به دستگاه تناسلی، ریه ها ، کلیه ها، کتف ها، ستون فقرات، بیماریهای روحی و روانی، بیماریهای قلبی، بیماریهای خونی مانند: دیابت، فشار خون، و نارسایی هایی که در شش ماه آینده برای سلامتی ما ناخوشایند است را، از طریق علم زبان شناسی به آنها پی برد.

زبان شناسی از گذشته تا کنون

گذشتگان ما در طب سنتی بر این باور بوده اند که تنها می توان ناراحتی های گوارشی را به طریقه علم زبان شناسی تشخیص داد. اما با پیشرفت تکنولوژی و تحقیقات بعمل آمده توسط اساتید امروزی طب سنتی، به این نتیجه دست یافته اند؛ علاوه بر اینکه کلیه بیماریها از روی زبان قابل تشخیص است، پیش بینی بسیاری از بیماریها تا شش ماه پیش روی نیز امکان پذیر است.

عموما افراد به حالات زبان خود کمتر دقت می کنند. و گاهی که رنگ زبان خود را غیر معمول می بینند، مسواک برداشته و به پاک سازی زبان خود مشغول می شوند. غافل از اینکه این نوع تغییر رنگ و شکل زبان، حاکی از اتفاقاتی در آینده از روند سلامتی است، که در پیش روی افراد می باشد. البته بایستی به این گروه از افراد حق داد، چرا که تا کنون نه به زبان خود دقت کافی کرده بودند، نه درباره زبان سالم به آنها اطلاعاتی داده شده، همچنین نحوه تشخیص علائم بیماری از روی زبان و پیشگیری از بیماریها در طب سنتی بی اطلاع بوده اند.

با این نوع نگرش در طب سنتی این سوال در ذهن عموم مردم تداعی می شود که؛

زبان شناسی چیست؟

آیا می توان از روی حالت زبان بیماری ها را مشخص کرد؟

با مطالعه ادامه مطلب پاسخ این سوالات را خواهید دریافت.

زبان، عضوی عضلانی است که سطح فوقانی آن توسط پرزهای ویژه ای پوشیده شده است.

زبان؛ در تکلم، جویدن، فرو بردن غذا و همچنین وقتی مرطوب است در چشیدن نقش آفرین است.

تعدادی عضله، زبان را به جایگاه های مربوطه متصل می کنند، و عضلات خود زبان نیز باعث حرکت می شوند. بهتر است هر روز صبح، زبان خود را بررسی کنید، بسیاری از نارسایی ها و اختلالات، پیش از آنکه به وضوح آن را بتوانیم در احوال تشخیص دهیم، روی زبان قابل مشاهده است.

زبان دسته ای از ماهیچه های مخطط است که موجب حرکت غذا به سمت مری می شود و در بلع غذا کمک می کند.

زبان قویترین ماهیچه ی بدن انسان می باشد.

برای مطالعه زبان و آگاهی یافتن از علم زبان شناسی، به عنوان ابزاری در تشخیص، لازم است زبان را از شش چشم انداز بررسی کنیم:

  1. شکل و حرکت زبان.
  2. رنگ زبان.
  3. رطوبت زبان.
  4. بار روی زبان.
  5. خطوط روی زبان.
  6. آناتومی زبان انسان.

تشخیص علائم بیماری از روی زبان

اولین راه ورود به علم زبان شناسی یاد گرفتن آناتومی زبان است.

سطح زبان پوشیده شده است از پرزهای چشایی درشت و کوچک. این ساختمان های کوچک پاپیلا نام گذاری شده اند.

  • پاپیلای رشته مانند، تشکیل دهنده پوشش زبان است.
  • پاپیلای قارچ مانند در بدنه و نوک زبان است.
  • پاپیلای نخی یا رشته ای شکل که شایع ترین است؛ در نوک و لبه زبان یافت می شود.
  • پاپیلای جامی شکل، بزرگ هستند. به شکل V در عقب زبان و نزدیک گلو قرار دارند. آنها بین ۷-۱۲ عدد هستند، که زبان را گرد کرده بالا می برند.

ما در عقب زبان دارای پاپیلای برگه ای شکل هستیم که با چشم غیر مسلح دیده می شوند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *